عشق آرماني

عشق آرماني...

 یه لحظه هایی که خیلی خیلی ازت شاکی هستم از تموم نبودنات ؛ررفتنات ؛حرف نزدنات ... عصبانی میشم تنها کسی که نمیتونم هر چیزی دلم می خواد بهش بگم تویی نمیدونم چرا , دلیلش اصلا برام مشخص نیست از قضاوت کردنت متنفرم چون همیشه عقیده داشتم شرایط آدما هیچوقت ارزش قضاوت نداره هر کسی هر کاری میکنه قطعا بهترین تصمیم در شرایط خودش بوده شاید من تصمیماتم نسبت به شرایط خودم بوده که تو حالا قضاوتم کردی و دور بودنت یا بی محلی کردنُ ترجیح میدی ولی من شبیه تو نیستم من برای تصمیم های آدمای اطرافم ارزش قائلم بعضیا فکر میکنند وقتی نمی خوان کنارم باشند و من به راحتی قبول میکنم از نظرشون آدم خوبی نباشم بی احساس شاید مغرور ولی اگر این طرز فکر هدف زندگیت باشه که آدما بر اساس شرایط زندگی ؛ جسمی یا روحیشون تصمیم میگیرند اونوقت تو هم مثل من دست از قضاوت بی جا بر می داری باید یاد بگیریم آدمای دنیا دارند روی خط های موازی حرکت می کنند که اگر شرایط مشترکی در سرنوشتشون باشه حتی دور ترین خط های موازی دنیا هم تهش به هم میرسه برای دوست داشتن هم فقط باید شرایط طرف مقابلُ درک کنیم اونوقت مطمئنا حسادت , نفرت ,دوری و خلاصه بدترین صفات انسانی دنیا میون دستامون حرفی برای گفتن ندارند به خاطر همه ی لحظه های بودنت ممنونم + نوشته شده در  یکم تیر ۱۴۰۱ساعت ۱۲ ق.ظ&nbsp توسط پرستو ی مهاجر   |  عشق آرماني...

عشق آرماني...